Does Ticket Fixing Make Us Dumb?

by Aaron Rutkoff

Wall Street Journal
April 28, 2011

As New Yorkers have learned in recent weeks, parking tickets don’t exactly have the force of law for all motorists in our fair city. The ticket-fixing investigation into the New York Police Department has revealed “a lot of evidence” that vehicular infractions can be made to vanish, as Mayor Michael Bloomberg said last week.

Yet blowing off tickets hasn’t been the exclusive privilege of those with personal connections to helpful police officers. A new academic paper looks back at the era when foreign diplomats in New York City were free to flout parking rules without paying fines. And the findings just might leave New Yorkers feeling downright dumb, in light of our widespread ticket-fixing ways.

George Mason University economists Garett Jones and J.V.C. Nye set out to solve a riddle: What makes someone likely to obey the law in situations where there’s no chance for punishment? Before 2003, diplomats enjoyed just this type of impunity when parking on city streets. Hundreds of United Nations representatives and foreign consulate officials in New York were free to ignore parking tickets issued by police without fear that their vehicles would be impounded.

More

Read the Paper

Θεσμοί και Οικονομία

του Σπύρου Βλιάμου

Αξιότης
29 Απριλίου 2011

Είναι η θεσμική αλλαγή βασικό κλειδί της οικονομικής και κοινωνικής επιβίωσης και εξέλιξης; Tι προκάλεσε τις αποκλίσεις των κοινωνιών με την πάροδο του χρόνου; Και πώς μπορούμε να εξηγήσουμε την επιβίωση ορισμένων οικονομιών ακόμη και αν σταθερά έχουν κακή επίδοση για μεγάλες χρονικές περιόδους; O Καθηγητής Θεωρίας Θεσμών και Οικονομικής Πολιτικής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών Σπύρος Ι. Βλιάμος απαντά στα ερωτήματα αυτά.

Ο Αριστοτέλης στο έργο του Αθηναίων Πολιτεία υποστήριξε ότι κατά τον 5o και 4o π.Χ. αιώνα, οι πόλεις-κράτη με μεγάλη ανάπτυξη και ισχυρή θαλάσσια παρουσία, όπως η Αθήνα και η Κόρινθος και τα νησιά Σάμος, Κέρκυρα και Αίγινα διοικούνταν από δημοκρατικές κυβερνήσεις σε αντίθεση με τα κράτη που διέθεταν ισχυρές χερσαίες δυνάμεις και χαμηλότερο επίπεδο ευημερίας των πολιτών (Θεσσαλία, Μακεδονία, Ήπειρος και Σπάρτη), τα οποία είχαν ολιγαρχικές κυβερνήσεις ή αυταρχικούς βασιλείς. Η θέση αυτή φαίνεται να ίσχυε και μεταγενέστερα. Βασιζόμενοι στην επιχειρηματολογία αυτή, ο καθηγητής κ. Νίκος Κυριαζής και ο υπογράφων, σε μελέτη μας (2006) υποστηρίξαμε ότι η δημοκρατία και η θαλασσοκρατορία σχετίζονται μέσα από μια αμφίδρομη σχέση με τη δημιουργία θεσμών που ενισχύουν την οικονομική ανάπτυξη. Η ισχύς στην θάλασσα συνδέθηκε με την εμφάνιση νέων θεσμών και οργανισμών οι οποίοι μείωσαν την αβεβαιότητα δημιουργώντας σταθερές δομές για τις ανθρώπινες ανταλλαγές: Το διεθνές εμπόριο, που την εποχή εκείνη ταυτιζότανε με τις θαλάσσιες μεταφορές, επέβαλε την ανάπτυξη εξειδικευμένων οργανωτικών δεξιοτήτων και την διενέργεια υψηλών επενδυτικών δαπανών. Και οι δύο αυτοί παράγοντες δεν θα μπορούσαν να ικανοποιηθούν αν δεν θεσμοποιούνταν νέες μορφές οργάνωσης με στόχο την μείωση των αβεβαιοτήτων και των τριβών, εκείνου δηλαδή που σήμερα θα αποκαλούσαμε συναλλακτικό κόστος. Έτσι, αν κανείς περιδιαβεί τα σχετικά θέματα στην ιστορική τους εξέλιξη, θα διαπιστώσει ότι από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα οικονομική ανάπτυξη και ευημερία ακολουθεί την δημιουργία δημοκρατικών θεσμών και οργανισμών: Για παράδειγμα, τον 3ο π.Χ. αιώνα η Ρώμη, η Ρόδος στην Ανατολική Μεσόγειο, η Μασσαλία στη Δυτική, ήταν δημοκρατίες και ισχυρές ναυτικές δυνάμεις με σημαντική ανάπτυξη. Στον Μεσαίωνα, η Βενετία, η Γένοβα, η Πίζα, το ίδιο. Παρόμοια ευρήματα μπορεί να εντοπίσει κανείς στις Ηνωμένες Επαρχίες (Ομοσπονδία των επτά ανεξάρτητων Επαρχιών της Ολλανδίας) και την Αγγλία, όπου λειτουργούσε ήδη Κοινοβούλιο κατά την βασιλεία της Ελισάβετ Ι τον 17ο αιώνα οπότε έγινε και μεγάλη θαλάσσια δύναμη μετά την Ένδοξη Επανάσταση του 1688.

Ιστορικά και μέχρι τις μέρες μας, οι οικονομικές και κοινωνικές διεργασίες που έχουν επιτελεστεί σε παγκόσμιο επίπεδο, προκάλεσαν ανακατατάξεις μεταξύ των χωρών τόσο ως προς το επίπεδο διαβίωσης και ευημερίας των ανθρώπων όσο και ως προς την δυνατότητα επιβίωσης των οικονομιών και των κοινωνιών. Έτσι εγείρονται δύο βασικά ερωτήματα; Πρώτον, τι προκάλεσε τις αποκλίσεις των κοινωνιών με την πάροδο του χρόνου; Και δεύτερον, πώς μπορούμε να εξηγήσουμε την επιβίωση ορισμένων οικονομιών ακόμη και αν σταθερά έχουν κακή επίδοση για μεγάλες χρονικές περιόδους;
Η απάντηση στο πρώτο ερώτημα είναι πολύ απλούστερη από αυτή του δευτέρου: Από τη μια πλευρά, οι διάφορες χώρες είναι προικισμένες με διαφορετικούς πόρους που αναπτύσσονται σε διαφορετικές κλιματολογικές συνθήκες και από την άλλη, οι ανθρώπινες κοινότητες διαθέτουν διαφορετικές ικανότητες που οφείλονται σε διαφορετικές γλώσσες, έθιμα, παραδόσεις, νοοτροπίες και προκαταλήψεις. Σε αντίθεση λοιπόν με αυτά που τα νεοκλασικά υποδείγματα διεθνούς εμπορίου προτείνουν (σύγκλιση), υπάρχει μεγάλη απόκλιση μεταξύ των οικονομιών.

Περισσότερα

Ilya Somin, "Democracy and Political Ignorance"

The Department of Philosophy and History of Science
of the University of Athens

invites you to a Lecture by

Prof. Ilya Somin
George Mason University School of Law

under the title

Democracy and Political Ignorance

on Wednesday, May 4, 2011 at 7.00 p.m.

at the New Amphitheater of the Central Building of the University of Athens
(Propylaia, Panepistimiou 30)

Ilya Somin is an Associate Professor at George Mason University School of Law, a Co-Editor of the Supreme Court Economic Review, an adjunct scholar at Cato Institute and a writer of the most famous and popular blog on constitutional law and politics, The Volokh Conspiracy. The title of the lecture is also the title of his forthcoming book.

His host, Prof. Aristides Hatzis will introduce him (and the topic) and moderate the discussion.

You can find here the first chapter of the book and here a number of related published papers of the author (on politic ignorance and democracy).

RSVP at the Facebook Event Page

More info on Ilya Somin:

His GMU Page

His Cato Institute Page

His Volokh Conspiracy posts

His SSRN page

For more info send us an email.

Who Makes the Call at the Mall, Men or Women?

by Carl Bialik

Wall Street Journal
April 23, 2011

A longstanding marketing adage makes clear who holds most American households' purse strings: Women control 80% or more of spending.

For at least two decades, this number has been a fixture of news articles, marketing websites and books about consumer behavior. And as with many oft-repeated statistics, no one is sure where it originated.

"It's very hard to get to the bottom of the numbers," says Maddy Dychtwald, co-author of Influence: How Women's Soaring Economic Power Will Transform Our World for the Better, published last year with the claim that "women are responsible for 83 percent of consumer purchases in the United States." Ms. Dychtwald adds, "This is muddy terrain."

In addition to having murky origins, the number appear to be wrong. Several recent surveys suggest that men have nearly equal say on spending, and that when men and women live together, both participate in spending decisions. In a survey conducted last year of nearly 4,000 Americans 16 and older by Futures Co., a London consulting firm, just 37% of women said they have primary responsibility for shopping decisions in their household, while 85% said they have primary or shared responsibility. The respective figures for men were similar: 31% and 84%.

More

A day in the life

Economist
April 19, 2011

Margaret Thatcher, a former British prime minister, reportedly got by on just four hours' sleep a night. Such deprivation would trouble many people, and certainly the French, who sleep for nearly nine hours on average, according to a report by the OECD. True to stereotype, the French also spend the most time eating and drinking of OECD members—indeed, they eat for almost twice as long as the Americans. The Japanese appear to have a tough time of it, working by far the longest hours. However, they also devote less time to unpaid work such as household chores and childcare, activities that account for around one third of the OECD's GDP.

More

Q&A: Clark Medal Winner Levin Discusses Economics

by Justin Lahart

Wall Street Journal
April 19, 2011

Stanford University economist Jonathan Levin, won the American Economic Association‘s John Bates Clark medal, awarded to the nation’s most promising economist under the age of 40, last Friday.

An expert in industrial organization — the study of how firms and markets interact with each other — Levin has done work on subprime lending (before “subprime” was a dirty word), health insurance and internet markets. He talked with the Wall Street Journal’s Justin Lahart. Here are excerpts:

How would you describe your approach to economics?

Levin: I work in industrial organization, which is basically the study of how industries are organized and how they’re affected by competition and regulation and so forth. And I work in market design, which is in a sense a subfield of industrial organization that focuses on thinking about how to design allocation mechanisms and how to design markets to achieve different purposes.

Most of my work just studies what makes different sorts of industries more competitive, or what makes markets work efficiently or inefficiently. I’ve worked on subprime lending. Recently I’ve been doing a lot of work on Internet markets – I’m very interested in the way technology has changed the way markets are organized and the way firms behave. I’ve done work on how to design auctions for natural resources like timber.

I’m interested in how you can use economic theory to better understand different markets. How you can bring the theory together with empirical evidence from different settings to try to understand what makes markets work efficiently or inefficiently and how you can design rules for markets to make them work better.

What piece of your research do you feel is most influential?

Levin: When I started in graduate school in economics, I was basically an economic theorist. I was doing game theory models. I was of building models of relationships in long-term contracts, like employment relationships and the relationships between firms. I don’t know if it’s the most influential thing but it’s the most cited thing that I’ve worked on, because that model got picked up and has been used by a lot of people to study problems in the economics of organizations and contracting.

But as I went along, I got much more interested in how you could bring modern economic theories to think about really practical problems. How you could bring them together with data to see how well they worked to describe different settings and make predictions and test hypotheses.

More

Απόδοση δικαιοσύνης και οικονομία

του Ηλία Παπαϊωάννου

Καθημερινή
17 Απριλίου 2011

Ενα βασικό στοιχείο που λείπει από το πρόγραμμα διαρθρωτικών αλλαγών της χώρας μας είναι η ριζική αναμόρφωση του αναχρονιστικού, αργού και άδικου δικαστικού συστήματος. Χωρίς αυτή την αναμόρφωση οι φορολογικές αλλαγές, οι (περιορισμένες) μεταρρυθμίσεις καθώς και οι θυσίες των χαμηλόμισθων και χαμηλοσυνταξιούχων δεν θα έχουν ουσιαστικά αποτελέσματα.

Για να επιλυθούν ακόμη και οι πιο απλές δικαστικές διαφορές χρειάζονται πολλά χρόνια, ενώ σημαντικές υποθέσεις που αφορούν τη διαφθορά πολιτικών και υψηλόβαθμων κρατικών αξιωματούχων λιμνάζουν για μεγάλο διάστημα. Η εικόνα αποτυπώνεται σε όλους σχεδόν τους διεθνείς δείκτες. Στην de jure ποιότητα των νόμων που καθορίζουν τα δικαιώματα των πιστωτών και μετόχων, που αποτελούν όρο για τις ιδιωτικές επενδύσεις και την ενίσχυση της επιχειρηματικότητας στην παγκόσμια κατάταξη του 2010, η Ελλάδα λαμβάνει την 154η θέση στις 183 και είναι τελευταία μεταξύ όλων των χωρών της Ε.Ε. Η χώρα μας καταλαμβάνει εξίσου χαμηλή θέση σε παρεμφερείς δείκτες, που ποσοτικοποιούν άλλες πτυχές του νομικού συστήματος, όπως είναι η καταγραφή της ιδιοκτησίας, η ευκολία και η διαφάνεια στην παροχή κατασκευαστικών αδειών, καθώς και τα γραφειοκρατικά εμπόδια για την έναρξη και λειτουργία επιχειρηματικής δραστηριότητας.

Η Παγκόσμια Τράπεζα καταρτίζει διάφορους δείκτες νομικού φορμαλισμού που μετρούν την de facto αποτελεσματικότητα της απονομής δικαιοσύνης. Στην Ελλάδα χρειάζονται περίπου 819 εργάσιμες ημέρες και 39 διαδικασίες για την επίλυση μιας απλής αστικής υπόθεσης, όταν στις χώρες της Υποσαχάριας Αφρικής χρειάζονται 619 ημέρες για αντίστοιχη υπόθεση.

Το Doing Business πρόγραμμα της Παγκόσμιας Τράπεζας απαριθμεί περισσότερες από 150 χώρες, που τα τελευταία χρόνια κατέβαλαν κάποια προσπάθεια για τη βελτίωση του θεσμικού συστήματος προστασίας των επενδυτών. Η Ελλάδα βρίσκεται στον κατάλογο των 20 χωρών που έκαναν τα πράγματα δυσκολότερα για τους επενδυτές. Οι ελληνικές κυβερνήσεις αποτελούν διαχρονικά μέρος του προβλήματος. Ενώ το κράτος ζητεί να επιταχυνθεί η απόδοση δικαιοσύνης, το ίδιο χρησιμοποιεί τη δαιδαλώδη δικονομία για να καθυστερεί την εξόφληση των υποχρεώσεών του.

Περισσότερα

Εδώ θα βρείτε ένα σχετικό επιστημονικό άρθρο του συγγραφέα

Reliable Tally of Gay Population Proves Elusive

by Carl Bialik

Wall Street Journal
April 16, 2011

How many gay, lesbian and bisexual people are there in the U.S.?

Until recently, little data existed to accurately answer that question, giving extended life to the claim attributed to Alfred Kinsey's work more than six decades ago that one in 10 adults is gay or bisexual. But that estimate has long been questioned by researchers for, among other things, being based heavily on interviews with prison inmates.

In recent years more surveys have included questions about sexual behavior and identity, giving researchers a better shot at making an estimate. They also have learned how difficult it can be to define homosexuality, and to determine to what extent survey answers are affected by the way the questions are asked.

The Census Bureau, for instance, says it saw the number of people who identified themselves as spouses to someone of the same sex drop by more than 50% in 2008 from a year earlier just because of how the questionnaire was organized. "It's a very difficult statistical issue," says Howard Hogan, the agency's associate director for demographic programs, of counting same-sex couples.

One of the most prominent social scientists in this field sought to produce a fresh estimate of the gay population recently, with what he and other researchers say are inconclusive results. In findings published last week, Gary Gates, a demographer and distinguished scholar at the Williams Institute of the University of California, Los Angeles, concluded that roughly 3.5% of Americans tell pollsters they identify themselves as lesbian, gay or bisexual.
To arrive at that figure, Dr. Gates simply averaged the results from five earlier surveys conducted over the past decade. By examining two additional surveys, Dr. Gates determined that an additional 0.3% identify themselves as transgender. That adds up to nearly nine million U.S. adults who identify as LGBT.


More

For Many Chinese Men, No Deed Means No Dates

New York Times
April 14, 2011

In the realm of eligible bachelors, Wang Lin has a lot to recommend him. A 28-year-old college-educated insurance salesman, Mr. Wang has a flawless set of white teeth, a tolerable karaoke voice and a three-year-old Nissan with furry blue seat covers.

“My friends tell me I’m quite handsome,” he said in confident English one recent evening, fingering his car keys as if they were a talisman.

But by the exacting standards of single Chinese women, it seems, Mr. Wang lacks that bankable attribute known as real property. Given that even a cramped, two-bedroom apartment on the dusty fringe of the capital sells for about $150,000, Mr. Wang’s $900-a-month salary means he may forever be condemned to the ranks of the renting.

Last year, he said, this deficiency prompted a high-end dating agency to reject his application. In recent months, half a dozen women have turned down a second meeting after learning that he had no means to buy a home.

“Sometimes I wonder if I will ever find a wife,” said Mr. Wang, who lives with his parents, retired factory workers who remind him of his single status with nagging regularity. “I feel like a loser.”

There have been many undesirable repercussions of China’s unrelenting real estate boom, which has driven prices up by 140 percent nationwide since 2007, and by as much as 800 percent in Beijing over the past eight years. Working-class buyers have been frozen out of the market while an estimated 65 million apartments across the country bought as speculative investments sit empty.

The frenzy starts with the local governments that sell off land at steep prices, and is frothed up by overeager developers who force residents out of old neighborhoods, sometimes prompting self-immolations among the dispossessed. But largely overlooked is the collateral damage to urban young professionals, especially men, who increasingly find themselves lovelorn and despairing as a growing number of women hold out for a mate with a deed.

Although there are few concrete ways to measure the scope of involuntary bachelorhood, more than 70 percent of single women in a recent survey said they would tie the knot only with a prospective husband who owned a home.

More

There Is No Male-Female Wage Gap

by Carrie Lukas

Wall Street Journal
April 12, 2011

Tuesday is Equal Pay Day—so dubbed by the National Committee for Pay Equity, which represents feminist groups including the National Organization for Women, Feminist Majority, the National Council of Women's Organizations and others. The day falls on April 12 because, according to feminist logic, women have to work that far into a calendar year before they earn what men already earned the year before.

In years past, feminist leaders marked the occasion by rallying outside the U.S. Capitol to decry the pernicious wage gap and call for government action to address systematic discrimination against women. This year will be relatively quiet. Perhaps feminists feel awkward protesting a liberal-dominated government—or perhaps they know that the recent economic downturn has exposed as ridiculous their claims that our economy is ruled by a sexist patriarchy.

The unemployment rate is consistently higher among men than among women. The Bureau of Labor Statistics reports that 9.3% of men over the age of 16 are currently out of work. The figure for women is 8.3%. Unemployment fell for both sexes over the past year, but labor force participation (the percentage of working age people employed) also dropped. The participation rate fell more among men (to 70.4% today from 71.4% in March 2010) than women (to 58.3% from 58.8%). That means much of the improvement in unemployment numbers comes from discouraged workers—particularly male ones—giving up their job searches entirely.

Men have been hit harder by this recession because they tend to work in fields like construction, manufacturing and trucking, which are disproportionately affected by bad economic conditions. Women cluster in more insulated occupations, such as teaching, health care and service industries.

More

Impact of Globalization on Income Distribution Inequality in 60 Countries

by Lei Zhou, Basudeb Biswas, Tyler Bowles and Peter J. Saunders


Global Economy Journal
Vol. 11 (2011)

This paper investigates the impact of globalization on income inequality distribution in 60 developed, transitional, and developing countries. Using Kearney's (2002, 2003 and 2004) data and principal component analysis (PCA), two globalization indices are created. One of these indices is the equally weighted index. The other index is derived from the principal component analysis. The Gini coefficient of a country is regressed on each index, respectively, in all 60 test cases.

The main contribution of this paper is its finding of a negative relationship between both globalization indices and the Gini coefficient for all 60 countries under investigation. Furthermore, test results indicate that this relationship is robust. Therefore, the empirical evidence presented in this paper supports the claim that globalization helps reduce income distribution inequality within countries.

More

Read the Paper

Making a Stat Less Significant

by Carl Bialik

Wall Street Journal
April 2, 2011

A group of mathematicians has been trying for years to have a core statistical concept debunked. Now, the Supreme Cout might have done it for them.

Last month, the court considered a case brought by investors in Matrixx Initiatives Inc. They alleged the company failed to disclose material information by neglecting to reveal it had received reports an over-the-counter medicine, Zicam Cold Remedy, caused a loss of sense of smell.

When those reports came to light, the company's stock fell. Eventually, the Food and Drug Administration warned consumers not to use certain Zicam products.

The company argued in court that the initial reports of the possible side effect didn't rise to the level of "statistical significance," and therefore didn't need to be disclosed.

Last week, the Court rejected that argument, ruling unanimously that the case against Matrixx pending in a lower court could proceed. In their opinion, the justices said companies can't only rely on statistical significance when deciding what they need to disclose to investors.

Amen, say several statisticians who have long argued that the concept of statistical significance has unjustly overtaken other barometers used to determine which experimental results are valid and warrant public distribution. "Statistical significance doesn't tell you everything about the truth of the hypothesis you're exploring," says Steven Goodman, an epidemiologist and biostatistician at the Johns Hopkins Bloomberg School of Public Health.

A point on which most statisticians agree is that statistical significance is difficult to explain.

More

Microsoft's Antitrust Turnabout

Wall Street Journal
Editorial
April 2, 2011

Invoking Romeo and Juliet's Mercutio seems like the most natural response to Microsoft's complaint to the European Commission over Google's allegedly anticompetitive behavior—a plague on the houses of Gates-Ballmer and Page-Brin would be well deserved. Even Brad Smith, Microsoft's long-time general counsel, was compelled to call attention to the "irony"—his word—of Microsoft's calling in the Commission to investigate the search giant.

Microsoft, after all, suffered more than perhaps any other at the hands of Brussels's antitrust cops, and the company knows full well how difficult it is to run a business in the fast-moving tech space with regulators rummaging through your virtual file cabinets for evidence of ill-intent.

Not that Google is above playing pin-the-regulator-on-the-rival, either. It milked the net neutrality crusade for as long as it was useful in keeping Internet service providers at bay. And four years ago Google filed a brief in court arguing that Microsoft's Vista operating system violated the Redmond, Washington company's consent decree stemming from the Justice Department's interminable case against the software maker.

More

Η σωτήρια αντιστροφή...

του Πάσχου Μανδραβέλη

Καθημερινή
2 Απριλίου 2011

H αλήθεια είναι ότι μόλις πεθάνουμε δεν έχουμε καμιά κυριότητα στο σώμα μας. Οχι νομικά, αλλά πρακτικά. Κάποιοι άλλοι αποφασίζουν, αφού δεν υπάρχει η δυνατότητα να μάς ρωτήσουν. Και μάς θάβουν. Ετσι κι αλλιώς αι βουλαί των νεκρών δεν είναι απλώς άγνωστοι· δεν υπάρχουν. Μόνο οι ζωντανοί μπορούν να ορίσουν τι θα γίνει το σώμα τους μετά τον θάνατό τους. Κι αν θέλουν κάτι εναλλακτικό από τα παραδοσιακά -κηδεία και ταφή- θα πρέπει να το δηλώσουν. Αν θέλουν να γίνουν δωρητές οργάνων πρέπει να απευθυνθούν στον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων.

Η δήλωση έχει κάποιο κόστος χρόνου, το οποίο υφίστανται μόνον όσοι θέλουν να ξεφύγουν από τον παραδοσιακό κανόνα, τον οποίο κάποιοι άλλοι έφτιαξαν. Αν κάποιος θέλει να γίνει δωρητής οργάνων πρέπει να υποστεί και την γραφειοκρατία που ενέχει αυτή η διαδικασία. Γι' αυτό πολλές φορές δεν το κάνει ή το «αφήνει για αργότερα»· τόσο «αργότερα» μέχρι που μετά το τέλος η παράδοση αποφασίζει την τύχη του σώματός του.

Γι' αυτό τον λόγο, πολλές ευρωπαϊκές χώρες (και τώρα η Ελλάδα) αποφάσισαν να μεταθέσουν αυτό το κόστος χρόνου και σχετικής γραφειοκρατίας από εκείνους που θέλουν να προσφέρουν σε εκείνους που θέλουν απλώς να θαφτούν. Οι σχετικές νομοθεσίες θεωρούν ότι όλοι οι άνθρωποι είναι δότες οργάνων, εκτός αν δηλώσουν το αντίθετο. Αντί να εικάζουν, δηλαδή, ότι κάποιος δεν θα ήθελε εν ζωή να γίνει δωρητής οργάνων μετά θάνατον, εικάζουν το ακριβώς αντίθετο. Και στις δύο περιπτώσεις έχουμε μία εξίσου αστήρικτη, αλλά ταυτοχρόνως εξίσου θεμιτή εικασία. Αλλά από την άλλη έχουμε μια μεγαλοφυή και σωτήρια για χιλιάδες ζωντανούς αντιστροφή. Η ελευθερία βούλησης του ατόμου δεν επηρεάζεται κατ' ελάχιστον· όλοι οι ζωντανοί έχουν την επιλογή τι θα κάνουν το σώμα τους μετά θάνατον. Απλώς ο νόμος δεν εγκολπώνεται την παράδοση, προσπαθεί να ικανοποιήσει τις σύγχρονες ανάγκες.

Περισσότερα

Η εγκληματικότητα του «λευκού κολάρου»

του Τάσου Τέλλογλου

Protagon.gr
1 Απριλίου 2011

Ένα από τα κεντρικά πρόσωπα στην υπόθεση των γερμανικών υποβρυχίων έστειλε τον συνήγορό του στην εισαγγελία του Μονάχου για να μάθει τι υπάρχει εις βάρος του στη γερμανική δικογραφία. Οι γερμανοί εισαγγελείς ενημέρωσαν τον συνήγορό του ότι για την ώρα δεν είναι ούτε κατηγορούμενος αλλά ούτε και μάρτυρας και θα μπορούσε να παραμείνει έτσι ως το τέλος της υπόθεσης, αν διευκόλυνε τη γερμανική δικαιοσύνη στην αναζήτηση ενοχοποιητικών στοιχείων κατά μελών του Διοικητικού Συμβουλίου της εταιρείας Ferrostaal, του εμπορικού βραχίονα δηλαδή της κοινοπραξίας HDW/Ferrostaal που πούλησε τα υποβρύχια τύπου 214 στο ελληνικό δημόσιο.

Θυμήθηκα την ιστορία όταν διάβασα την επιστολή του υπουργού Δικαιοσύνης κ Χάρη Καστανίδη προς την ηγεσία της δικαιοσύνης με την οποία ζητούσε να μάθει τι έχει γίνει με την διερεύνηση των μεγάλων υποθέσεων διαφθοράς.Την ίδια επιστολή θα μπορούσε να έχει αποστείλει κάθε συνάδελφος του κ Kαστανίδη προς τους επικεφαλής των ελεγκτικών μηχανισμών, που εποπτεύει για όλες τις μεγάλες υποθέσεις καθώς καμμία δεν έχει προχωρήσει ουσιαστικά. Για πολλούς λόγους: και ο βασικότερος λόγος στα εγκλήματα «λευκού κολάρου» είναι ότι δεν δίνονται κίνητρα στους μάρτυρες της εισαγγελίας να συνεργαστούν με τους ανακριτές τους.

Με απλά λόγια δεν γενικεύεται η διάταξη που ισχύει για τα εγκλήματα τρομοκρατίας ή και εκείνα των ναρκωτικών. Θυμίζω ότι ακόμα και σήμερα οι υποθέσεις διαφθοράς δικάζονται με τον 1608/50 περί καταχραστών του ελληνικού δημοσίου, ένα νόμο δηλαδή που δεν δίνει σε κανένα το κίνητρο να συνεργαστεί με τους ανακριτές του. Ένα δειλό βήμα έγινε για εκείνους που θα δεχθούν να «δώσουν» υπουργούς αν και το κίνητρο για πρώην υπουργούς δεν είναι αρκετά ισχυρό. Η υπόθεση των υποβρυχίων θα δοκιμάσει για μία ακόμα φορά το κατά πόσο το κράτος μας έχει τη θέληση και τη δυνατότητα να αντιμετωπίσει το σύνθετο οικονομικό έγκλημα, την εγκληματικότητα του «λευκού κολάρου». Αυτό που γίνεται στις χώρες της Δύσης δείχνει το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε.

Περισσότερα